Pompy ciepła to niewielkie ekologiczne urządzenia służące przede wszystkim do ogrzewania domu. W tym celu pobierają ciepło pochodzące z otoczenia (wody, gruntu lub powietrza), czyli tak zwanego dolnego źródła, i przekazują je do źródła górnego – instalacji grzewczej (grzejników lub ogrzewania podłogowego). 

Działanie pompy ciepła można porównać do pracy lodówki. Ma ona za zadanie chłodzić produkty spożywcze, a efektem ubocznym jej pracy jest pobrane od nich ciepło, które jest oddawane do pomieszczenia. Pompa natomiast pobiera ciepło z otoczenia, ogrzewa nim budynek, a efektem ubocznym jej pracy jest wychładzanie dolnego źródła. Do ogrzewania domu nie potrzebuje więc żadnego paliwa, poza prądem niezbędnym do napędu sprężarki, czyli głównego elementu pompującego energię cieplną z dolnego źródła. Ilość dostarczanej do pompy energii w postaci prądu jest jednak kilkakrotnie mniejsza od ilości energii w postaci ciepła przekazywanego do pomieszczeń. Dzięki temu jej eksploatacja jest o wiele tańsza niż kotła na gaz czy olej.

Instalacja fotowoltaiczna dobierana jest indywidualnie za dodatkową opłatą.

Instalacje fotowoltaiczne postrzegane dotąd głównie jako źródło energii elektrycznej stały się ważnym elementem systemów ogrzewania c.o. i c.w.u., szczególnie istotnym przy ogrzewaniu domu np. pompą ciepła.

Tutaj z pomocą przychodzą rozwiązania wprowadzone w znowelizowanej ustawie o OZE z 22.06.2016 r. Pojawia się w niej pojęcie bilansowania energii. To bardzo istotna możliwość, która pozwala na maksymalne wykorzystanie zalet poszczególnych elementów systemu OZE. Zapis w Ustawie (Art. 4 z podpunktami) mówi, że nadmiar energii wyprodukowanej w systemie fotowoltaicznym można „oddać” do sieci energetycznej, a w momentach niedoboru produkcji z systemu PV, np. w nocy, można wskazaną przez zapis ustawy część energii „odebrać”.